Οι 10 Καλύτερες Ταινίες που Είδα στο TIFF53

10. Η Γη της Ελπίδας - Υπάρχουν στιγμές που παρακολουθείς με δέος όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης και άλλες που έχεις την αίσθηση ότι όλο αυτό "τραβάει" περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Αυτό ακριβώς όμως ήταν πάντα το σινεμά του Σιόν Σόνο: Ένα γαϊτανάκι άνισων στιγμών που σε κερδίζει για το θάρρος και την τόλμη του να επιχειρήσει πάντα κάτι διαφορετικό.

09. Πέρα από τους Λόφους - Όταν ο φανατισμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων οδηγεί σε αποτελέσματα αντίθετα από αυτά που επιδιώκει και ο υποκριτικός ρόλος της κοινωνίας και του κράτους απέναντι σε αυτή τη κατάσταση.

08. Μια πειρατεία - Χολιγουντιανό (φαινομενικά) θέμα που όμως σπάει τα δεσμά του από τις ταινίες του είδους, αφού ο,τι υπολείπεται σε μπάτζετ, ο σκηνοθέτης το ισορροπεί με ένταση, κοφτερό μοντάζ, δυνατές ερμηνείες και ένα έξυπνο σενάριο που μεταφέρει αριστοτεχνικά την ιστορία πότε στα βρώμικα αμπάρια του πλοίου και πότε στα γραφεία τις εταιρίας στην Δανία όπου γίνονται τηλεφωνικώς οι διαπραγματεύσεις.

07. Χιγκίτα - Μέσα από ένα διαρκές voice over του σκηνοθέτη πάνω σε ένα δυσνόητο κείμενο και με ηχητική υπόκρουση ένα μονίμως μανιασμένο πιάνο, η ταινία παίζει με της αντοχές σου αλλά ταυτόχρονα σε συνεπαίρνει και σε συγκλονίζει με τρόπους που δεν τους περιμένεις.

06. Η Μάγισσα του Πολέμου - Πολλές ταινίες μπορεί να καταπιάνονται με το θέμα των εμφυλίων πόλεμων της αφρικανικής ηπείρου, καμία ταινία όμως δεν έχει το κάνει με την αυθεντικότητα, τον συναισθηματισμό και την σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Rebelle.

 05. Νύχτα Σιωπής - Γυρισμένο σχεδόν αποκλειστικά μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου, αυτό που φαινομενικά μοιάζει με ωμή καταγραφή της θυματοποίησης ενός ανήλικου κοριτσιού, απλώνει, μέσα  από ευρηματικούς διαλόγους και μικρές χιουμοριστικές πινελιές, τα πλοκάμια του σε ολόκληρη την κοινωνία, είτε ανατολική είτε δυτική και τους κανόνες που έμαθαν να την διαμορφώνουν μέσα από τις παραδόσεις. Για να καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Ο άνθρωπος θα είναι μονίμως δέσμιος των κανόνων που επιβάλει. Ακόμα κι αν αυτοί δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν το συμφέρον του, κάποια στιγμή θα γυρίσουν εναντίον του και θα τον σμπαραλιάσουν.

04. Δεν Είμαι Χίπστερ - Μάστορες στο είδος του independent filmmaking οι Αμερικάνοι και το I Am Not a Hipster μοιάζει να πετυχαίνει όλους τους στόχους που βάζει από την ξεκαρδιστική αρχή μέχρι το γλυκόπικρο φινάλε του. Το πόσο σπουδαία ταινία είναι όμως θα φανεί με τον καιρό και μετά από αρκετές επαναληπτικές προβολές.

03. Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού - Θα αφήσει πολύ κόσμο ξεκρέμαστο ο Έκτορας Λυγίζος κατά την προβολή της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας. Το Αγόρι του βλέπεις, για να φτάσει στην αναπόφευκτη (μη) λύτρωση του φινάλε, πρέπει πρώτα να περάσει από ένα προσωπικό Γολγοθά τόσο οικείο για την Ελληνική κοινωνία των τελευταίων ετών που σχεδόν θα παρακαλούσες να μην τολμούσε κανένας σκηνοθέτης να κινηματογραφήσει.

 02. Τα Παιδιά της Κινσάσα - Καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μια σπουδαία ταινία όταν αυτή προσπαθεί με κάθε τρόπο να υπερβεί το αρχικό της promise. Το Kinshasa Kids, από την αρχή μέχρι το φινάλε του, επιχειρεί να φέρει κάτι φρέσκο στο είδος του ψευδοντοκιμαντέρ, ξανά και ξανά και ξανά. Κάποιοι ίσως γκρινιάξουν ότι η σκληρή καθημερινότητα των πιτσιρικιών της Κινσάσα του Κονγκό παρουσιάζεται με τρόπο χιουμοριστικό και ανώδυνο, αλλά μάλλον ακριβώς αυτό είναι που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει.

01. Νο - Φωτογραφημένο σαν ξεφτισμένη VHS, για να μην μπορείς να διακρίνεις το καινούργιο από αρχειακό υλικό, μονταρισμένο με φρενήρη ρυθμό, δοσμένο με απίστευτο χιούμορ, ερμηνευμένο με ασυγκράτητο πάθος, το ΝΟ είναι μια ταινία που καταφέρνει να μπαλανσάρει αριστοτεχνικά την διασκέδαση και την κοινωνικοπολιτική κριτική, ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιείς ότι 24 χρόνια αργότερα δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στην δυτική κοινωνία πέρα από το γεγονός ότι η ψήφος του λαού δεν έχει την ίδια δυναμική που είχε κάποτε (ή μήπως ΟΧΙ).

Και οι 25 ταινίες που είδα στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης θα δημοσιευθούν με αξιολογική σειρά και βαθμολόγηση στο επόμενο ποστ, μαζί με κάποια παραλειπόμενα.